Bartalai
Cirsium vulgare subsp. crinitum
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Bartarai, Guihèn.
Nom en français : Cirse à crinière.
Descripcioun :Lou bartalai es un grand cardoun dóu gènre Cirsium. Li fueio soun proun espinouso e remounton sus li cambo alado. Aquelo subsp. presentado eici, crinitum, caup proun de péu en fiéu d'aragno dins soun "capitule". Li bratèio retoumbon devers lou bas e subretout flouris à la primo e noun pas l'estiéu coume la subsp. vulgare, mai coumuno. Coumpara emé la subsp. vulgare que ié sèmblo proun.
Usanço :Soun li memo que la subsp. vulgare.
Port : Grando erbo
Taio : 50 à 150 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Cirsium
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cardueae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : >6
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 5 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 400 m
Aparado : Noun
Mai à jun
Liò : Ermas
- Tepiero seco
- Estang
Estànci : Termoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Cirsium vulgare subsp. crinitum (Boiss. ex DC.) Arènes, 1848
Vióuleto(-d'Argentera)
Viola argenteria
Violaceae
Nom en français : Violette d'Argentera.
Descripcioun :Aquesto pichoto e poulideto vióuleto trachis dins li claparedo e gres dis Aup marino sus sòu séusous. Se recounèis à si fueio redouno en couor à la baso e à si flour mai larjo qu'auto. Es uno planto endemico dis Aup marino e de Corso. Acò èi de vèire emé soun ancian estacamen emé Prouvènço i'a 30 milioun d'annado.
Usanço :Li flour de vióuleto soun manjadisso, li meiouro soun li mai perfumado, coume Viola odora o Viola suavis. Soun richo en vitamino C e A.
Port : Erbo
Taio : 5 à 10 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Viola
Famiho : Violaceae
Ordre : Malpighiales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 15 à 20 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto : 2000 à 3000 m
Aparado : Noun
Remarco : Endemico Aup marino e Corso
Juliet à avoust
Liò : Claparedo
- Gres
- Roucas
- Asclo de roucas
Estànci : Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuroupo
Ref. sc. : Viola argenteria Moraldo & Forneris, 1988